در تماشاگه پاییز


پاییززرد

درختان خمیده ازطوفان غم

 

 

برگریزان همه خوبی‌هاست.

 

می‌بریم از همه پیوند قدیم
 

 

می‌گریزیم از هم
 

 

سبک و سوخته، برگی شده‌ایم
 

 

در کف باد هوا چرخنده.
 

 

از کران تا به کران
 

 

سبزی و سرکشی سروی نیست
 

 

وز گل یخ حتی
 

 

اثری در بغل سنگی نیست.
 

 

این‌همه بی‌برگی؟
 

 

این‌همه عریانی؟
 

 

چه کسی باور داشت!؟...
 

 

دل غافل! اینک
 

 

تویی و یک بغل اندیشه که نشخوار کنی
 

در تماشاگه پاییز که می‌ریزد برگ.

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نوشته شده در جمعه 24 آذر 1391برچسب:,
ساعت 1:32 توسط هاله|

قالب جدید وبلاگ پيچك دات نت